"cras amet qui numquam amavit feles, quique amavit cras amet feles..."

Güle güle Arap Kadri






Arap Kadri son birkaç yıldır apartmanımızın çevresinde yaşayan bir erkek kediydi. Kendisini özellikle sevme nedenimiz, çevresindeki dişilere karşı koruyucu tavrıydı. Onları diğer kedilerin saldırılarına karşı korur, yemek servisi yaptığımızda önce onların yemesini bekler, sonra kendisi yerdi.

Geçen yaz boyunca apartmanımızın altındaki kömürlükte o zaman daha yeni yetme olan Emine ve birkaç dişi ile birlikte kalıyordu. Geceleri balkonun altına gelir, attığımız salam dilimlerine önce dokunmaz, kızların yemesi için bekler, onlar doyduktan sonra gelip yemeğe katılırdı.

Daha sonraları apartmanımızın önündeki çöp kutusunun çevresinde beslenmeye başladı. Her zaman iyi huylu bir kediydi.

Dün öğlene doğru, biz parkın içlerinde diğer kedileri beslerken, Arap Kadri'ye caddemizdeki yokuştan aşağı hızla inen bir araba çarpmış. Birisi Kadri'yi kaldırıma yatırmış. Kısa bir süre can çekiştikten sonra da can vermiş.

Biz parktan çıktığımızda çocuklar durumu haber verdiler.Arabanın Kadri'ye çarptığı yerde bir kan birikintisi vardı, ama Kadri'yi bulamadık. Çocuklar birinin alıp çöpe götürdüğünü söylediler.

Onu daha önce bulup yardım edemediğimiz için çok üzüldük, ama büyük olasılıkla zamanında bulsaydık da elimizden pek bir şey gelmeyecekti.

Kadri genç değildi, ama mahallemizin beyefendi kedisiydi. Kendisini sevgiyle anacağız.

Caddemizden ve hatta parkın içindeki yürüyüş yolundan arabalar öyle bir hızla geçiyor ki, bu burada olan ne ilk, korkarım ne de son kaza. İçimiz diğer kediler için titriyor.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder